Coś się kończy, coś zaczyna.

Wehr

P'etryck, jako czujny człowiek, był przygotowany do walki - w kieszeni swego płaszcza miał niewielką ampułkę, którą w czasie gdy rzucał pieniądz na ziemię, obracał między palcami. W chwili ataku wyciągnął ampułkę i rzucił nią wprost pod nogi oponentów - po kilku sekundach cały obszar zasnuł się dymem, który wydobył się z rozbitej ampułki.

Osoby znajdujące się w dymie poczęły się krztusić i dławić, bliźniak-strzelec próbował odnaleźć P'etrycka, jednak łzy płynące z oczu niczym rwąca rzeka i pieruńsko gęsty dym mu to uniemożliwiały.

Dym zaczął szybko opadać, jednak nim sie to stało, P'etryck zdołał zajść bliniaka-strzelca od tyłu i wbić mu ostry szpikulec prosto w oko - krew trysnęła, a pokraka zaczęła wyć jak potępieniec, osuwając się na ziemię. Gdy to się stało, P'etryck wyskoczył z dymu prosto w pobliskie chaszcze - wiedział, że samym drutem nie wygra, do tego nie mógł przebywać dalej w dymie, gdyż na dłużej wstrzymać oddechu nie mógł. Postanowił ukryć się w krzakach i poczekać, aż rszta kompaniji upora się z dziwolągami.

RevaN

Już pdoczas rozmowy wyczuł, że coś jest nie tak. Nim się to wszystko zaczęło, Revan już dzierżył w dłoni swojego półtoraka. Zaklną szpetnie, gdy dostał nożem w stopę. Wyjął go ze stopy i odrzucił na bok. Spiął konia i ruszył prosto na pokrakę. Ciął krótko na odlew, przez gęstą mgłę spowodowaną przez P'etrycka. Tak jak on wstrzymał oddech, po trzech cięciach wyszedł okrążył wóz z drugiej strony.

Odór zgnilizny, cały czas go czuł. Jak mógł zlekceważyć tak wyraźny sygnał... Wszystko dookoła było spaczone, śmierdzące aspekty Nurgle'a. Nawet młot Sigmara na nic by sie nie zdał, potrzeba tutaj prawdziwego specjalisty. Krótko mówiąc, trzeba spierdalać.

Nawiązał kontakt wzrokowy z generałem, z pozoru dziko ruszył mu z pomocą. Zatrzymał się w połowie, gestem lewej ręki pokazał mu znak odwrotu. Włożył lejce do ust, wyjął tarczę, która była w jukach. Wjechał pomiędzy silonrękich i kilkoma szybkimi cięciami miał zamiar pozbawić ich ochoty do walki.

Koń także wyczuwał tą złowrogą aurę, jednak nie był zwyczajny. Inaczej, piękna i rącza kara klacz wcale nie bała się bliskiej styczności zgnilizny Chaosu, nie to co koń generała.

Univ

Szybko zrozumiałem przesłanie Revana.

- Kurwa, co za tchórz - mruknął pod nosem.

Postanowił mimo wszystko szybko zakończyć życie obu silnorękich, z pojedynków nigdy się nie wycofywał.

Zaplanowanym wcześniej ruchem wbił się w gardło przeciwnika na kilkanaście centymetrów, żeby szybko wyciągnąć i robiąc piruet znaleźć się za właśnie atakującym go drugim przeciwnikiem, wtedy szybki sztych i po sprawie.

Albert nie miał nawet czasu, aby się obejrzeć, wskoczył na konia, który wbrew pozorom ani chwili się nie zawahał aby przybiec na rozkaz, zahartowany w bojach rumak nie bez powodu nazywany bojowym nie widział przeszkody w krążących wszędzie wyznawcach chaosu.

Gdy tylko Albert znalazł się na wierzchowcu podbiegł do Revana.
- Zamierzasz uciekać z pola walki? staranujemy ich pod kopytami naszych koni, nie ma ich dużo, tylko ten twój i gdzieś w krzakach widziałem nastepnego. Stratujemy najpierw Twojego. - Albert obrucił się - Do szarży !

Pokrzyk

"Nosiciel Zaraz" - tak brzmiało jego imię. Senex postanowił to wykorzystać. Grobowym, podziemnym, tubalnym, cichym głosem odezwał się, sycząc:
- Nosicielu Zaraz...
Demony nie lubiły nigdy swoich imion - to było jasne jak słońce. Każdy o tym wiedział. Ten jednak nie zareagował tak, jakby chciał tego Starzec. Plaguebearer zaczął się do niego zbliżać.
Szybko pociągnął za sznureczek - jedna z sakiewek zaczęła opadać. Corax zapikował i złapał ją w locie. Przemknął pod łapą demona i przysiadł na gałęzi. Senex dobył sztyletu - jakoś trzeba było się bronić.
Demon zamachnął się. Starzec podniósł do góry kostur - łapa ześlizgnęła się po korzeniu, wrzody i pryszcze na dłoni popękały i zostawiły ropę na kiju.
Huslar cofnął się. Corax już znalazł to, co trzeba było znaleźć - dzierżył w dziobie szpilkę. Szybko poszybował do niezdarnie walczącego z demonem guślarza i usiadł mu na głowie. Wypluł szpilkę, która upadła w trawę. Kruk dziobał i drapał Nosiciela, by dać Senexowi trochę czasu. Starzec zanurkował w zarośla. Choć władał tylko jednym okiem, szybko odnalazł szpilkę. Ukłuł się nią w opuszkę lewego palca wskazującego i szybko ukrył sztylet. Podszedł do demona, podczas gdy ten walczył z natrętnym ptaszyskiem. Dotknął lekko Noszącego Zarazy. Ten staną ogłuszony w miejscu - przestał się ruszać. Czasowy paraliż mógł szybko przestać działać. Szpilka rozpłynęła się w powietrzu. Corax wylądował Senexowi na ramieniu. Starze wybiegł z krzaków, żeby rozejrzeć się w sytuacji na polu bitwy. Nie miał dużo czasu - za kilka oddechów ten potwór miał się obudzić...

SamboR

Demon szybko odzyskał władzę w członkach. Z ochrypłym rykiem, rzygnął na starca, a siła tego potoku plugastwa i nieczystości aż powaliła go na ziemię. Demon, korzystając z tego, że jego przeciwnik leżał ogłuszony na ziemi, szybko (o ile istota z zaawansowaną gangreną kończyn dolnych może się szybko poruszać) doskoczył doń i zdzielił go po czerepie, zostawiając szramę na potylicy. Rana niemal natychmiastowo zaczęła ropieć.
Silnoręki z przebitym gardłem, złapał się jedynie za szyję, by po chwili upaść i skonać w drgawkach. Niestety nic nie wyszło z próby zaatakowania drugiego mocarza, który właśnie złapał jakąś gałąź i zaczął nią wywijać potężnego młyńca. W powietrzu aż zafurkotało od drzazg ...
Konający z przebitym okiem bliźniak okropnie jęczał, zaś jego brat, usilnie próbował zarepetować leżący pistolet. Wtedy, z wozu rozgległo się głośne chichotanie, a na drogę wyskoczyła niewielka, bo rozmiarów niziołka, kulka. Kulka zrobiła efektowny piruet w powietrzu, upadła na ziemię, przetoczyła się do krzaków, po czym wskoczyła na gałąź, skąd spadła na szyję P'etryckowi, odrazu wpijając się przegniłymi zębiskami oraz brudnymi, zagrzybionymi pazurami w grzbiet wojaka.

Pokrzyk

Kiedy poczuł na sobie ciepłą flegmę, zorientował się, że demon wyszedł spod działania jego uroku. Upadając, starał się znaleźć sztylet.

Demon, korzystając z tego, że jego przeciwnik leżał ogłuszony na ziemi, szybko (o ile istota z zaawansowaną gangreną kończyn dolnych może się szybko poruszać) doskoczył doń i zdzielił go po czerepie, zostawiając szramę na potylicy. Rana niemal natychmiastowo zaczęła ropieć.

Guślarz odsłonił swoje oko zakryte bielmem. Kiedy Nosiciel je zobaczył, owładnęło go dziwne uczucie.
Ten ułamek sekundy został doskonale wykorzystany przez Senexa: wziął silny zamach ręką, w której dzierżył sztylet i wbił ostrze w skroń poczwary. Ta dostała drgawek, gdyż uszkodzony został jej ośrodek kontroli nad ciałem. Demon miał długo nie pożyć, ale perspektywa leżenia pod gnijącym ciałem plugawego stwora w jego wymiocinach... nie była kusząca dla Starca. Odrzucił więc cielsko na bok, wyjął z czaszki demona sztylet i zaczął biec.
Staną na rozdrożu.
- Oni przyszli stamtąd. - krzyknął Corax i wskazał dziobem kierunek, skąd najdechała karawana. Senex zrobił krok w stronę drugiej drogi, ale zatrzymał się i zaczął szukać fiolki z magicznym eliksirem uzdrawiającym - jeśli rana zacznie jeszcze bardziej ropieć i jeśli dostaną się do niej flegmy tej poczwary, może być już później nie do wyleczenia. Starzec musiał się spieszyć.